We hebben recent een nieuw artikel gepubliceerd ‘No negative effects of boat sound playbacks on olfactory-mediated food finding behaviour of shore crabs in a T-maze‘ en het is vrij toegankelijk (HTML/PDF)! Het onderzoek is uitgevoerd door Jostijn J. van Bemmelen, Hans Slabbekoorn en ondergetekende.
We zijn geïnteresseerd in het effect van menselijk geluid van mariene dieren. Het ligt voor de hand om te verwachten dat lawaai gedrag verstoord waar het dier biologisch relevant geluid voor gebruikt. Desondanks zou het ook kunnen dat lawaai dieren afleidt waardoor ze minder goed zijn in het oppikken van andere (niet-geluid)signalen, bijvoorbeeld geuren.
Om dit te onderzoeken hebben we strandkrabben in T-mazes laten zoeken naar voedsel. We hebben voedsel in één van de twee uiteindes van een T-maze geplaatst. De krab kon dit voedsel niet zien, en het maakte geen geluid, dus de krab moest het vinden op basis van geur. Om dit mogelijk te maken hebben we een continue waterstroom van beide uiteinde naar het beginpunt gecreëerd (zie het onderstaande gifje met gekleurd water). We hebben twee krabben tegelijkertijd getest en hebben de helft van alle krabben blootgesteld aan opnames van bootgeluid, en de andere helft aan opnames van achtergrondgeluid onder water. Uit de resultaten bleek dat krabben die aan bootgeluid zijn blootgesteld waren, niet langzamer of minder efficiënt waren in het vinden van voedsel dan krabben die aan achtergrondgeluid zijn blootgesteld. Op basis hiervan concludeerde we dat bootgeluid het gebruik van geur door krabben in dit experiment niet negatief beïnvloede.
Alle gifjes zijn 3 keer de originele snelheid. Drie gifjes laten krabben zien na het openen van het luikje van het beginpunt. Het vierde gifje laat met behulp van kleuren de continue stroming van het water zien.Jostijn is de set-up aan het bouwen.
Tijdens de experimenten sloten we het plastic om visuele verstoring te voorkomen.
In de bovenstaande YouTube-playlist vind je een aantal trials als voorbeeld van het verloop van de experimenten en wat extra video’s over hoe we de experimenten hebben uitgevoerd.
We hebben recent een nieuw artikel gepubliceerd ‘Effects of seismic airgun playbacks on swimming patterns and behavioural states of Atlantic cod in a net pen‘ en het is vrij toegankelijk (HTML/PDF)! Het onderzoek is onderdeel van het PCAD4Cod project en uitgevoerd door James A. Campbell, Hans Slabbekoorn en ondergetekende.
Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar het effect van geluid op mariene dieren inclusief vissen. Desalniettemin blijft het moeilijk om de gevolgen van geluid op fitness (voorplantingssucces, en daarmee ook overlevingskans) te kwantificeren. Het kwantificeren van de tijdsbesteding aan verschillende gedragingen, en veranderingen hierin door geluidsblootstellingen, zou een eerste stap in deze richting kunnen zijn. In de toekomst zouden deze veranderingen in tijdsbesteding vertaald kunnen worden naar verandering in energiebalans en daarmee ook in veranderingen in groei, investering in voortplanting en overlevingskans.
We hebben 20 individuele kabeljauw ongeveer een dag laten rondzwemmen in onze opstelling (zie foto’s). Na ongeveer 20 à 22 uur zonder extra geluid hebben we ze een uur blootgesteld aan geluid van een seismische airgun. Allereerst hebben we aangetoond dat kabeljauw niet direct hun zwemgedrag aanpassen na het starten van de blootstelling. Verder hebben we statistische modellen gebruikt om de zwempatronen van de vissen te classificeren in verschillende gedragingen. Vervolgens hebben we het gedrag van de vissen gemodelleerd alsof er geen geluidsblootstelling had plaatsgevonden. Toen zagen we dat sommige vissen hun tijdsbesteding in sommige gedragscategorieën hebben aangepast door de geluidsblootstelling. In de toekomst kunnen deze veranderingen mogelijk vertaald worden naar veranderingen in energiebalans en uiteindelijk in fitness-gevolgen voor individuen en populaties.
De soort die we onderzocht hebben; kabeljauw. Links: Een kabeljauw in een aquarium in IJsland; Rechts: Kabeljauw in een bassin voorafgaand aan het experiment.
De experimentele opstelling in de Jacobahaven, een inham van de Oosterschelde.
Het doen van akoestische metingen. Links: ikzelf; Rechts: James A. Campbell en de Oosterscheldekering op de achtergrond.
Links: Accelerometer logger (boven) en akoestische chip (onder); Rechts: Een van de vier akoestische chip ontvangers. Met behulp van de akoestische chips en ontvangers konden we de positie van de vis bepalen.
Links: De opbouw van het platform; Rechts: De ochtend voordat we het platform afbraken, enkele maanden later.
We hebben recent een nieuw conferentie artikel gepubliceerd ‘Exploring effects of sound on the time budget of fishes: An experimental approach with captive cod‘ en het is vrij toegankelijk (PDF)! Het onderzoek is onderdeel van het PCAD4Cod project en uitgevoerd door Daniël A. Wille, Hans Slabbekoorn en ondergetekende.
Er wordt steeds meer onderzoek gedaan naar het effect van menselijk geluid op vissen. Uiteindelijk willen we hiermee inzicht krijgen in de effecten op fitness (voorplantingssucces, en daarmee ook overlevingskans) van individuele vissen en populaties. Onderzoek met behulp van modellen heeft laten zien dat veranderingen in energieverbruik en -opname de grootste kans hebben om te leiden tot veranderingen op populatieniveau. Het is dus belangrijk om de effecten van geluid op de tijds- en energiebudgetten van vissen te onderzoeken.
Idealiter wordt dit in ‘het veld’ (de zee) onderzocht. Het is echter moeilijk om in het wild levende vissen in hoge resolutie te volgen. Daarom hebben we een pilot onderzoek in een bassin uitgevoerd. We hebben 3 keer een paar kabeljauwen gefilmd gedurende 7 uur per dag, gedurende 6 dagen achter elkaar. We hebben de kabeljauwen 3 opvolgende dagen blootgesteld aan het geluid van seismisch onderzoek en 3 opvolgende dagen aan een stille controle. Elke ochtend hebben we levende krabbetjes losgelaten in het bassin zodat de kabeljauwen natuurlijk foerageergedrag konden vertonen; ze zochten onder de oesters naar de krabben.
Elke dag van het experiment resulteerde in 7 uur aan videomateriaal per camera. Dit hebben we gebruikt om elke 5 minuten een clip van 20 seconden te maken (zie voorbeeldvideo’s hieronder). Voor elke clip scoorden we het gedrag van beide individuen (foerageren, zwemmen of niet bewegen). Op deze manier kregen we inzicht in de tijdsbesteding van kabeljauw zonder en met geluidsblootstelling. Met behulp van gegevens over het energieverbruik en de energieopname tijdens deze gedragingen kunnen tijdsbudgetten vertaald worden naar de energiebudgetten zonder en tijdens geluidsblootstelling.
De opbouw van de constructie rond het bassin.Het uiteindelijke experimentele bassin.
In het experimentele bassin, rechts met de kabeljauwen.
Links de apparatuur om geluid af te spelen en op te nemen. Midden en rechts de camera’s die we gebruikten om de vissen te filmen.
We hebben recent een nieuw artikel gepubliceerd ‘The role of ambient sound levels, signal-to-noise ratio, and stimulus pulse rate on behavioural disturbance of seabass in a net pen‘ en het is vrij toegankelijk (HTML/PDF)! Het onderzoek is het resultaat van een samenwerking tussen de Universiteit Leiden en Wageningen Marine Research en is uitgevoerd door Errol (Y. Y.) Neo, Erwin (H. V.) Winter, Hans Slabbekoorn en ondergetekende.
We hebben dit onderzoek uitgevoerd om meer inzicht te krijgen in het effect van menselijk geluid op vissen en ander onderwaterleven. Geluid kan een grote variëteit aan effecten op vissen hebben; het kan communicatie of andere relevante geluiden maskeren, gedrag en fysiologie beïnvloeden en zelfs fysieke schade veroorzaken (dichtbij een luide geluidsbron). Normaliter worden de geluidsniveaus gebruikt om in te schatten hoe schadelijk een geluidsblootstelling is, maar andere akoestische kenmerken van de geluidsblootstelling en het achtergrondgeluid (omgevingsgeluid) kunnen de gedragsreactie mogelijk ook beïnvloeden.
Onderwater wordt achtergrondgeluid vooral veroorzaakt door weersomstandigheden aan het wateroppervlakte (wind en regen) en scheepvaart. Als de geluidsniveaus van de achtergrond hoger zijn, valt ander (mogelijk verstorend) geluid misschien minder op en zou dit het gedrag minder kunnen beïnvloeden. Daarnaast is er ook grote variatie in de akoestische kenmerken van (mogelijk verstorend) geluid, waardoor de reacties van vissen ook kunnen verschillen. Voorbeelden zijn de snelheid waarmee windmolenpalen in de zeebodem worden geheid of met welke inval geluid voor seismisch onderzoek wordt geproduceerd.
Om dit soort akoestische kenmerken te testen hebben we 16 groepen van vier Europese zeebaarzen blootgesteld aan meerdere geluidsblootstellingen die verschilde in achtergrondgeluidsniveau, niveau van korte – mogelijk verstorende – geluidspulsen en de interval van deze pulsen. We hebben de vissen gechipt om hun positie te kunnen bepalen en hebben ze blootgesteld aan geluid in onze drijvende opstelling (zie foto’s). We hebben aangetoond dat de vissen dieper gingen zwemmen na het begin van de geluidsblootstellingen, maar we hebben geen verschillen tussen de verschillende blootstellingen gevonden. Gebaseerd op onze literatuurstudie denken we toch dat het de moeite waard is om met dit type onderzoek door te gaan en grotere variatie van akoestische kenmerken te testen.
Het uitvoeren van een experiment met geluidsblootstelling. In het midden ziet u de apparatuur die we gebruikt hebben om de detecties van chips in de vissen op te slaan en de vissen aan geluid bloot te stellen (foto 2014).We hebben de geluidsblootstelling op meerdere locaties in de experimentele opstelling gemeten. Op de achtergrond ziet u de Oosterscheldekering.
Tijdens het veldseizoen waarin het huidige onderzoek is uitgevoerd, heeft het tv-programma Vroege Vogels een reportage gemaakt over ons onderzoek naar het effect van geluid op vissen. De reportage is te bekijken via https://www.bnnvara.nl/vroegevogels/videos/283480 (vanaf 14:35 min)
Verwijzing naar het artikel: Hubert, J., Neo, Y. Y., Winter, H. V., & Slabbekoorn, H. (2020). The role of ambient sound levels, signal-to-noise ratio, and stimulus pulse rate on behavioural disturbance of seabass in a net pen. Behavioural Processes, 170, 103992. DOI. [Vrije toegang: HTML/PDF]
Europese zeebaars (de soort die we gebruikt hebben voor dit onderzoek).De opbouw van het onderzoeksplatform (foto 2014).Verankeren van het platform op de juiste locatie. We hebben betonblokken van 150 kg gebruikt die met een combinatie van kettingen en ‘bungee touw’ aan het platform vast zaten. We hebben rekbaar touw gebruikt zodat het platform tijdens alle waterniveaus op dezelfde plek bleef liggen (foto 2014).De Jacobahaven, de locatie van ons onderzoek (foto 2014).
Welkom op deze website over mijn onderzoek. Ik ben deze website gestart om mijn artikelen die niet vrij toegankelijk zijn, toch openbaar te maken door de auteur-versie van de geaccepteerde artikelen online te plaatsen.
